- Հիմնավորել Առաջին Աշխարհամարտի Կովկասյան ճակատում պատերազմն ընդունել էր թուրք-հայկական բնույթ:
1917 թվականի փետրվարի 23-ին՝ Ռուսաստանի հեղափոխությունից հետո ռուսական զորքի առաջխաղացումը դադարեցվեց, որից հետո ցրվեց ռուսական կովկասյան բանակը, որին փոխարինեցին Հայկական կամավորական ջոկատները և ֆիդայական ջոկատները։ 1918 թվականին ստեղծվեց Կենտրոնական կովկասյան բռնապետությունը և Լեռնահայաստանի Հանրապետությունը։ 1918 թվականի մարտի 3-ին Ռուսաստանի և Օսմանյան կայսրության միջև կնքվեց հաշտության Բրեստ-Լիտովսկի պայմանագիրը, և 1918 թվականի հունիսի 4-ին Օսմանյան կայսրությունը Հայաստանի հետ ստորագրեց Բաթումի պայմանագիրը։ Բայց զինված հակամարտությունը Կենտրոնական կովկասյան բռնապետության, Լեռնահայաստանի և Բրիտանական զորքերի միջև շարունակվեց մինչև 1918 թվականի հոկտեմբերի 30-ը։
- Ներկայացնել Սարդարապատի ուղղությամբ ուժերի դասավորության , ռազմական գործողությունների ընթացքի մասին:՛
Սարդարապատի ճակատամարտը տեղի ունեցավ 1918 թվականի մայիսի 21-29
Մայիսի 21-ին թուրքական 108-րդ հետևազորային գունդը հեծյալ և հրետանային ստորաբաժանումների հետ Արաքս կայարանի շրջանից շարունակեց հարձակումը։ Սարդարապատի ջոկատը, հրետանային պաշտպանական մարտեր վարելով, սկսեց նահանջել և երեկոյան՝ 17:00-ին մոտ, հետ քաշվեց դեպի Քյուրաքյանլու — Քյորփալու — Հայի Զեյվա գյուղերի բնագիծը։ Թուրքերն ընդհուպ մոտեցան Քյորփալուին։ Այդ օրը երեկոյան թուրքերը գրավեցին Սարդարապատ կայարանը և շուրջ 2 կմ դեպի հարավ գտնվող համանուն գյուղը, նաև Գեչրլու գյուղը։ Օրվա վերջին գրավեցին նաև Վերին Կոլիբեկլու Երկաթգծի երկայնքով արշավող թուրքական ուժերի նպատակն էր առաջանալ դեպի Զանգիբասար։ Սակայն Ղամըշլուից արևելք՝ Արտաշար գյուղի մոտ տեղակայված կապիտան Խորեն Իգիթխանյանի հրետանային մարտկոցը կարողացավ հակառակորդին գամել տեղում։ Չնայած նահանջին՝ զգալիորեն ուժեղացվեց Արաքսի քանդված կամուրջների ձախափնյա պաշտպանությունը։ Միաժամանակ Երևանից արագորեն ռազմաճակատ տեղափոխվեցին օրեր առաջ համալրման ուղարկված հայկական զորաջոկատները։ Երևանյան զորախմբի հրամանատար Մովսես Սիլիկյանը իր շտաբի պետ գնդապետ Ա․ Վեքիլյանի հետ մշակեց ակտիվ հակահարձակմամբ արշավող թուրքերին Սարդարապատից հետ շպրտելու մարտավարական ծրագիր։ Մայիսի 21-ի երեկոյան Սարդարապատի ճակատում գործող բոլոր զորաջոկատներին տրվեց հաջորդ օրվա իրենց մարտական առաջադրանքը՝ ռազմական գործողությունները փոխհամաձայնեցված կատարելու հրահանգով։ Սարդարապատի ճակատում կռվող հայկական զորքի կազմում էին 5-րդ և 6-րդ գնդերը, 2-րդ հատուկ բրիգադի Կարաքիլիսայի հետևակ գունդը , պարտիզանական հետևակ գունդը, եզդիական հեծյալ գումարտակը, արևմտահայ կամավորական ջոկատները, հրետանային 4 մարտկոցներ։ Մայիսի 21-ի լույս 22-ի գիշերը Մոլլաբայազետ գյուղի շրջանում հայ աշխարհազորայինները և Ջանգիր աղայի գլխավորությամբ եզդիական 300-հոգանոց հեծյալ ջոկատը փոխհրաձգության մեջ մտան թուրքական զորքի՝ տեղի մուսուլմանների զինված անկանոն խմբերի հետ՝ թույլ չտալով նրանց հարվածել հայկական զորամասերին։ Այդ հրաձգությունը Դոլուխանյանին և Պերեկրյոստովին հնարավորություն ընձեռեց մարտական կարգի բերելու իրենց գնդերը, իսկ կապիտաններ Սերգո Աթանեսյանին ևՎլադիմիր Սակկիլարիին՝ դասավորելու իրենց հրետանին։
Շարունակելով առաջխաղացումը՝ հայկական զորամասերն օրվա ընթացքում հետ գրավեցին Գեչրլուն, մինչև երեկո մղված մարտերով ազատագրեց Ուջան և Կոշ գյուղերը։ Օրվա մարտերում թուրքական առաջապահ ուժերը գլխովին ջախջախվեցին՝ տալով ավելի քան 500 սպանված ու վիրավոր։ Հայկական զորքերը, մարտերի արդյունքում հաղթանակ տանելով, առաջ շարժվեցին 15-20 կմ-ով։ Մայիսի 22-ին պարտություն կրելուց հետո՝ թուրքական գլխավոր ուժերը նահանջեցին Արաքս կայարանի ուղղությամբ՝ ամրանալով կայարանի մատույցներում և այդ ուղղությամբ երկաթգծից հարավ և հյուսիս գտնվող բարձունքներում։
- Նկարագրել Բաշ-Ապարանի և Ղարաքիլիսայի հերոսամարտերի ընթացքի, արդյունքների մասին:
Թուրքերը մոտ 10 հազար զորքովվ շարժվեցին դեպի Բաշ Ապարան։ Նպատակն էր դուրս գալ Աշտարակ և Քանաքեռի գրավմամբ փակել օղակը Երևանի շուրջը։ Մասիյի 23-ին գեներալ Սիլիկյանը Երևանյան զորախմբի ուժերից 5 հազար հոգու ուղարկե Բաշ Ապարանի ճակատ, որի հրամանատար նշանակվեց Դրոն։ Նույն օրը հայկական ուժերը տարան առաջին հաղթանակը։ Նրանղց հետ միասին թուրքերի դեմ քաջ կռվում էր եզդիների ջոկատը։ Կատաղի մարտերը բաշ ապարանի ճակատուկ շարունակվեցին մինչը մայիսի 29-ը։ Ի վերջո հայերը պարտության մատնեցին թշնամուն։ Բաշ ապարանի հաջողությունը հայոց զորքի երկրորդ խոշոր հաղթանակն էր։
Մայիսի 25-ին կազմակերպվեց Ղարաքիլիսայի ճակատը։ Հակական կողմը ուներ 7 հազար կռվող, իսկ թուրքերը՝ 10 հազար։ Առաջին մարտի նետվեց Գարեգին Նժդեհն՝ իր ջոկատով։ Այդես սկսվեց Ղարաքիլիսայի հերոսամարտը։ Սկզբում թշնամին նահանջեց, բայց հետո հարձակման անցավ մայիսի 30-ին և գրավեց Ղարաքիլիսան։ Ղարաքիլիսայի ճակատամարտը կարևոր նշանակություն ունեցավ։ Թուրքերը մեծ կորուսներ ունեցան և չշարունակեցին հարձակումը Դիլիջան-Ղազախ ությությամբ։